Door de komst van het tweedelig pak en het verdwijnen van het vest kwamen aan het begin van deze eeuw de tot dan toe verborgen bretels in zicht. Een attribuut dat bij de witte boordenklasse maar beter onzichtbaar kon blijven wegens associaties met werkmansvolk. En zo raakte nog geen eeuw geleden ook in zakenkringen de riem in zwang. Broeken die tot dan toe altijd waren afgewerkt zonder riemlusjes werden vanaf toen vrijwel altijd voorzien van lusjes.
Om een formeel karakter te behouden moet een broekriem donkerder zijn dan het pak waarbij het wordt gedragen. Voor een meer casual karakter kan men opteren voor een lichtere kleur. Ondanks de enorme keuze aan leren riemen, zelfs op eigen bodem, waagt menigeen zich in Nederland nog aan een plastic exemplaar, een voorkeur die haaks staat op de textiele wetten zoals die zijn neergelegd door de schrijver Paul Keers. In zijn boek 'A Gentleman's Wardrobe' laat hij er geen misverstand over bestaan: 'The only plastic a gentleman is prepared to consider as an essential accessory is a credit card.' Maar velen zullen Keers niet al te serieus nemen, hij gaat zelfs zover dat hij de riem afdoet als een accessoire voor het klootjesvolk en een zwaar pleidooi houdt voor de met geitedarm afgewerkte bretels. In zijn optiek zijn deze veel eleganter dan een riem: 'it's the best possible way to keep up appearances.'
199605