Duizendje op het Hoofd

Strohoeden roepen uiteenlopende associaties op: van raderboten tot veaudevilles en goed gefourneerde picknicks tijdens Royal Henley. Niet voor iedereen zijn de verschillende kwaliteiten strohoed waarneembaar en dat maakt het voor de kleine schare hoedenfreaks nou zo leuk. Sinds jaar en dag komen de beste strohoeden uit Equador. Het palmblad van de jipi-japa boom (spreek uit: giepie-gappa) vormt de basis van de fijnst geweven hoeden ter wereld. De plooibare bladen worden in bergdorpen gesneden en moeten om hun souplesse te behouden onder water worden gevlochten. Hoedenvlechters mogen er niet langer dan vier uur achter elkaar aan werken omdat water en riet de huid irriteren. Met het oog op de warmte wordt er meteen na zonsopgang begonnen en voor de beste kwaliteit hoeden, de Borsalino's en de Montecristi's zijn de makers ruim anderhalve maand aan het werk. Wie de kwaliteit van een strohoed wil traceren moet de bovenkant op de fijnheid van de vlechting bekijken. Ook de 'oprol' proef vormt een geliefde methode om te kijken of er sprake is van een hoogwaardige hoed. De fijnst geweven Montecristi's, de 'Para Buntal'-kwaliteit, kunnen zo strak worden opgerold dat ze door een trouwring zijn te halen. Het plooibare karakter maakt een dergelijke hoed, waar soms meer dan honderd uur aan gewerkt is, tot een ideaal en lichtgewicht wapen tegen de zon. De aanschafprijs van ruim duizend gulden vormt voor de kenner geen enkel beletsel. In de tijd dat de kleding formeler was dan nu golden de Borsalino's en Montecristi's als hét elegante attribuut van dandy's als Beau Brummel en de prins van Wales. Ook Gustav von Aschenbach, de hoofdpersoon in de film Death in Venice, draagt de beroemde strohoed. Theodore Roosevelt die in 1906 naar Panama vertrok om de aanleg van het kanaal te inspecteren, zorgde voor een hoedenhype in eigen land. Hij was de eerste president die zich gedurende zijn ambtstermijn buiten de Verenigde Staten begaf. Amerikanen zagen foto's van Roosevelt in tropenpak en met een strohoed op, hetgeen in hun land onmiddellijk uitliep op een rage. De hoed werd met Panama geassocieerd en tot op heden wordt hij zo genoemd. In Amerika is de strohoed bijkans uit het straatbeeld verdwenen en voorbehouden aan grijs geworden rijkaards en figuren die graag een zweem van Britse chique willen uitstralen.
Prijzen voor de Borsalino's en Montecristi liggen tussen ƒ 400 en ƒ 1200

199608